Help emoties reguleren en noden constructief uiten

Controleer eerst of je zelf voldoende rustig bent om de andere te ondersteunen in het verkennen van diens emoties. Let op je eigen ademhaling, signalen en  lichaamstaal.

Pas als je zelf rustig bent, kan je de andere helpen om zichzelf te reguleren en rustig te worden.  Geef instructies om goed te ademen en te aarden. Verminder omgevingsprikkels. Wandel of ga samen naar een rustige plek.

Neem elke vorm van zelfregulering serieus en ondersteun de ander daarin. Ga positief in op uitspraken als ‘Laat me even razen’, 'Ik wil even bekomen’, ‘Laat me even met rust’ of ‘Dit zou mij nu helpen: ...’.

Merk boosheid, verdriet, schaamte of angst op en help de ander er even heel bewust bij stil te staan. Een houding van onvoorwaardelijke aanvaarding is daarbij nodig.

Je helpt de ander door zelf rustig te blijven en door de emotie te erkennen en te aanvaarden. Dat doe en toon je door mee te voelen en er mee woorden aan te geven:

• Benoem de emotionele lading van de lichaamshouding, een gebaar en/of een uitspraak. Gebruik daarbij termen als "je lijkt verdrietig", "je klinkt boos" of "je ogen lijken te stralen van enthousiasme". Vermijd interpretatie of oordeel. Hanteer daarom een vragende, of licht veronderstellende toon. Bijvoorbeeld: “Ik heb het gevoel dat…” of “Het lijkt voor mij wel of…”. Zo geef je de ander de kans om het gevoel te bevestigen of ontkrachten, zonder dat deze zich veroordeeld of aangevallen voelt.
• Stop dan zelf even met praten.
• Luister, observeer en veer mee.
• Vraag eventueel ‘Waar zit die emotie in je lichaam? Waar voel je ze het hardst?" Dit helpt het gevoel behapbaar en hanteerbaar te houden.

Door de emoties van de ander te reflecteren of te spiegelen, leert deze de eigen emoties herkennen.
Jouw spiegelende reacties hebben ook een geruststellend en regulerend effect op de ander. Hij of zij leert daardoor dat emoties je niet hoeven te overspoelen en dat je kan leren om jezelf gerust te stellen. Dit geeft veerkracht en flexibiliteit.

Geef tijd om te voelen wat er gevoeld moet worden en om eerlijk te reflecteren.

Vraag:

• Wat maak je nu zo boos/bang/verdrietig?
• Wat precies raakt jou?
• Wat heb je nodig? Wat kan jou helpen? Welke nood of behoefte ligt daaronder?

Stel je nieuwsgierig op naar de betekenis van de emotie. Zo kan je diepere lagen onderzoeken en de essentie pakken. Dat helpt om de emotie om te zetten in constructieve taal.

Mogelijks gaat het over:

• Een onvervulde behoefte, denk aan het gebrek aan verbinding, erkenning, honger, bewegen, ruimte, uitdaging, inspraak, autonomie, activiteit, aandacht, voorspelbaarheid, eerlijkheid, echtheid...
• Een gemis aan (juiste) informatie.
• Opgestapelde spanning.

Eens iemand de eigen emoties erkent als belangrijke signaalgevers, herkent die ook sneller de behoefte die erachter schuilt.

Vat samen en stimuleer vrijwillige actie. Zeg bijvoorbeeld ‘Je voelt je boos en hebt behoefte aan duidelijkheid.’

Begeleid het denkproces naar een concrete actie. Vraag bijvoorbeeld ‘Is er iets dat jij hiermee wil doen? Wil je zelf een actie ondernemen? Is er een verzoek naar mij of naar de ander(en)?’